Każdy z nas w dążeniu do szczęśliwego życia może to robić na dwa równoległe sposoby. Z jednej strony poszerzać swoją wiedzę, a z drugiej rozwijać swój charakter. Mistrzem i przewodnikiem w rozwoju charakteru jest starożytny Arystoteles, który określił cnoty, które pomagają w lepszym życiu. Każda z nich jest potrzebna do szczęśliwego życia, a oto one:

Odwaga – to umiarkowanie między strachem a brawurą. Nadmierny strach prowadzi do tchórzostwa. Nadmierna brawura do bezmyślności i głupoty. Arystoteles powiedział, że nie zrobisz na tym świecie nic bez odwagi.

Powściągliwość – to umiarkowanie w dążeniu do fizycznej przyjemności. Z jednej strony brak umiaru powoduje przesyt, bycie niewolnikiem pragnień, hedonizm, wypalenie. Z drugiej strony brak chęci powoduje apatię, brak zainteresowania życiem i brak radości życia.

Hojność – to umiarkowanie w wielkości prezentów jakie można dać lub przyjąć. Skłonność do nadmiernego dawania lub problem z przyjmowaniem może prowadzić do nędzy lub marnotrawstwa. Skłonność do trudności w przyjmowaniu lub dawanie za mało to skąpstwo.

Wspaniałomyślność – to umiarkowanie podobne w swoim charakterze do hojności, ale realizowane na większą skalę, szczególnie publicznie.

Duma – to umiarkowanie w dążeniu do osiągania wielkich zaszczytów. Punktem odniesienia powinno być to co się nam właściwie należy. Chęć większych zaszczytów prowadzi do dumy. Brak przyjmowania słusznie zasłużonych wyróżnień to nadmierna pokora.

Honor – podobnie do dumy, okazywane ale okazywane w mniejszym wymiarze. Dotyczy właściwego okazywania szacunku, bez ostentacyjnego pietyzmu

Dobre usposobienie – to umiarkowanie w skłonności do działania pod wpływem gniewu. Brak dobrego usposobienia prowadzi do szorstkości i irytacji albo do bierności i bezsilności.

Życzliwość – to umiarkowanie w dążeniu do zadowalania innych. To balansowanie pomiędzy pobłażliwością, a byciem skłonnym do kłótni.

Otwartość – to umiarkowanie pomiędzy chełpliwością a pomniejszaniem siebie. To sposób podejścia do innych z wyczuciem i akceptacją.

Humor – to umiarkowanie pomiędzy bufonadą a byciem prostackim. To wyczucie w sposobie zabawiania innych.

Skromność – to umiarkowanie w byciu podatnym na zakłopotanie. Z jednej strony może być bycie nieśmiałym, a z drugiej bycie bezwstydnym.

Sprawiedliwość – to umiarkowanie pomiędzy dawaniem sobie i innym za mało lub za dużo. Brak poczucia sprawiedliwości może prowadzić do faworyzowania lub dyskryminacji.

Jak widać każda z tych cnót jest warta pracy, bo wszystkie one stwarzają ciekawą osobowość i charakter osoby, w której towarzystwie chce się być.

A ponieważ przyciągamy to jacy jesteśmy i to na czym skupiamy swoją uwagę to bycie samemu osobą o tak rozwiniętym charakterze zapewni nam radość i szczęście i szczęśliwe relacje ?

Powodzenia ?

Małgosia